Het is woensdagavond, 28 september 1983. Het zal een uur of zeven zijn geweest als Harry Schellekens de spelerstunnel uitloopt en onder luid applaus van 17.500 uitzinnige fans het veld van het Oosterparkstadion betreedt om de warming-up te gaan doen voor de eerste thuiswedstrijd van FC Groningen in de Europa Cup ooit. Tegenstander is het roemruchte Atletico Madrid. De dan 31-jarige doelman heeft het kippenvel op zijn armen weet hij nog. Zenuwen kent hij niet: “Ik ben voor geen enkele wedstrijd nerveus.  Nog nooit geweest. Dat ben ik alleen als ik op mijn bankrekening ga kijken,” grapt de stoïcijnse oud-doelman die het overigens wel meent. “Ik denk dat mijn gebrek aan emotie of juist het ontbreken daarvan tot onbegrip bij het publiek leidde. Het was ook mijn kracht. “ 



Grote woorden
Geen zenuwen dus voor de wedstrijd, wel kippenvel. En hij beseft: hier is hij voor naar Groningen gekomen. Hier heeft hij huis en haard voor verlaten. Zijn grote liefde NEC zelfs de rug toegekeerd. De talentvolle keeper was door Han Berger,de toenmalig trainer van FC Groningen, gehaald omdat deze niet met de vaste doelman Johan Tukker Europa in wilde. Die verweet hij gebrek aan kwaliteit.

Eigenlijk was Schellekens tweede keus. Toenmalig voorzitter Renze de Vries was al rond met Oranje- en Ajax- doelman Piet Schrijvers, maar deze transfer ketste uiteindelijk af door te hoge financiële eisen van de Amsterdammer. En zo kwam Schellekens naar Groningen en liet door een verslaggever van VI optekenen dat het 16-meter gebied voortaan zijn terrein was en dat hij Groningen zou helpen door te groeien naar de top. Dit ongetwijfeld goed bedoelde interview werd ook direct zijn ondergang. Het Groninger publiek, toch als sceptisch over het wegsturen van de populaire Tukker, bekeek de boomlange vervanger van hun held met argusogen. Wie is deze man die zo hoog van de toren blaast? In de competitie kende Schellekens, die zich met zijn gezin vestigt in Leek, een matige start. De band met het publiek blijft uit.


Het elftal van FC Groningen waarmee het Europa bestormde.

Uitblinker in Europa Cup
Maar tijdens de Europa Cup wedstrijd in Madrid onderscheidde de reserve- doelman van Oranje zich met een aantal geweldige reddingen. Er werd in de laatste minuut door een eigen goal van Waalderbos toch nog verloren, maar slechts met 2-1 Dat was al een stunt. Maar dan volgt de return in het Oosterpark. In een legendarische wedstrijd verslaat FC Groningen dankzij treffers van Ron Jans, Erwin Koeman en Jan van Dijk de Madrilenen. Een stunt die Europa door gaat. En tijdens de Europa Cup wedstrijden lijkt het even goed te komen tussen FC Groningen, het publiek en Schellekens. Hij keept fantastisch en houdt Groningen op belangrijke momenten op de been. Hij oogst zelfs applaus. Ondanks de uitschakeling een ronde later tegen Inter Milan lijkt de doelman zijn verwachtingen in te lossen, want ook tijdens die wedstrijden hield hij zijn ploeg lange tijd op de been.


Toenmalig voorzitter Renze De Vries haalde Schellekens naar het Oosterpark.

Tijd in Leek zwarte bladzijde
Maar schijnt bedriegt, zoals zo vaak. Kleine foutjes worden uitvergroot, Schellekens trekt zich terug. Privé gaat het niet lekker. Om maar eens een understatement te gebruiken. Zijn kinderen worden gepest op school, zijn vrouw durft de staat zelfs niet meer op. Om nog iets aan zijn dalende populariteit te doen laat trainer Berger hem de strafschoppen nemen. Hij mist nooit. Maar even zwaaien of juichen met het publiek laat hij achterwege tot ongenoegen van de supporters. Het onbegrip van de toeschouwers wordt groter en daarmee ook de druk. Tijdens de tweede competitie wedstrijd in het seizoen 1983/1984 in de verloren wedstrijd (1-3) tegen FC Volendam  wisselt Berger zijn aankoop zelfs in de rust. Een grotere afgang voor een doeman is niet denkbaar. Zijn gezin krijgt het nog moeilijker. Vragen zich inmiddels af waar ze in hemelsnaam aan zijn begonnen. En willen maar een ding; terug naar Brabant. Maar Schellekens vecht terug. “Ik was niet gedesillusioneerd, begreep de keuze niet helemaal maar vond dat ik beter was dan Beuzenberg en had er vertrouwen in dat ik wel terug zou komen. De oorzaak van mijn mindere spel was natuurlijk dat het privé met mijn vrouw en kinderen niet goed ging. De roddels dat ik in een scheiding lag. Maar je ziet het, ik zit nog altijd naast dezelfde vrouw op de bank.”  


Schellekens als 31 jarige doelman in dienst van FC Groningen.

Zijn gevecht om terug te keren in onder de lat heeft  succes. Na vijf wedstrijden wissel te hebben gestaan, keert hij terug in de basis in de met 3-0 gewonnen wedstrijd tegen FC Utrecht.  Het keihard trainen wordt beloond. Het ging beter. De reddingen werden meer, de fouten minder. En soms klinkt er zelfs weer een voorzichtig applaus vanaf de tribune. Hij sleept FC Groningen naar de halve finale van het bekertoernooi door tegen Twente in de strafschoppenserie er twee te stoppen. Hij zou zelf de vijfde nemen maar verzekerde trainer Berger dat dit niet nodig zou zijn. ‘Dan heb ik er al een paar gestopt.’En zo geschiedde.


De tijd staat toch niet stil...

Gebrek aan bezieling
Ondanks zijn sterke slot bij de FC vertrok de brede goalkeeper via de zijdeur na twee jaren onder de lat te hebben gestaan bij de Trots van het Noorden. En nu, ruim 30 jaar later heeft  FC Groningen nog altijd een speciale plek in het hart van de Brabander. In zijn woonplaats Boxtel waar hij zijn oude beroep als huisschilder weer heeft opgepakt na zijn carrière, noemt hij de korte periode Groningen als de meest onvergetelijke jaren uit zijn lange loopbaan en volgt hij de Europese wedstrijden op de voet. Rancune kent hij niet. Maar het niveau valt hem niet mee: "De jaren bij Groningen waren de roerigste uit mijn leven. Ik heb de naarste maar ook de mooiste herinneringen daar opgedaan. En nog altijd volg ik de club. Kijk ik even op Teletekst wat ze hebben gedaan. Of kijk ik een wedstrijd op tv. Want in een stadion komt hij niet meer. “Ik heb er totaal geen interesse meer in. Vanaf de bank is het leuk, maar daar blijft het ook bij.”:

Het Europese bekeravontuur van Groningen noemt hij vooral mooi voor de spelers en goed voor de ervaring: “Het niveau van de tegenstanders is hoger dan dat van Groningen. Ze moeten dat compenseren met strijd en passie. Daar ontbreekt het aan. Bezieling. Dan maak je een kans, Want het blijft gewoon elf tegen elf.”
Oorzaak voor het gebrek aan bezieling is volgens de oud-doelman de bankrekening van de jongens. “Wij moesten vroeger hard werken voor ons geld en vonden het bovendien geweldig om prof te zijn. Nu verdienen die jongens zoveel geld dat ze  zichzelf de status van filmster hebben toebedeeld. En de media doen er aan mee. Bezieling heeft plaats gemaakt voor geld en dat is doodzonde en maakt het voetbal kapot. Kijk naar Oranje. Allemaal grootverdieners, maar een totaal gebrek aan beleving en bezieling.”  De bijna twee meter lange reus trekt een biertje open en loopt naar de zolder. “Ik heb nog wat voor je.”


Legendarisch shirt.

Niets veranderd
33 jaar geleden stond er een klein mannetje voor de deur aan de Grou 10 in Leek. Om een handtekening te scoren van zijn grote idool. Een paar gesigneerde keepershandschoenen en een onvergetelijke ervaring rijker keerde hij op de fiets terug naar zijn woonplaats Noordhorn. Nu werkt diezelfde jongen bij een krant en belde aan bij dezelfde man. Die hem, oh hoe sympathiek, zijn laatste tastbare herinnering aan zijn FC Groningen-tijd cadeau deed. Een prachtig keepersshirt, gedragen in de Europese wedstrijden. Ruim dertig jaar later. Sommige dingen veranderen nooit.