FC Groningen heeft voor de derde maal op rij verloren en een flink pak slaag opgelopen. Heracles sleepte een 4-1 overwinning uit het vuur in de ooit eens onneembare vesting ‘Euroborg’.

Wat is er een de hand met FC Groningen? Het antwoord is vrij simpel. FC Groningen heeft de hele eerste seizoenshelft boven haar stand geleefd. Overwinning naar overwinning, maar heel regelmatig ook met een flink portie geluk. Een derde plaats was het mooie resultaat van een reeks gewonnen wedstrijden. Er moest omhoog gekeken worden en het woord ‘landskampioen’ viel zelfs.

De beperkingen van FC Groningen zijn even duidelijk als talrijk. Er zijn teveel spelers van een heel gemiddeld nivo die eigenlijk net niet goed genoeg van voor de subtop in Nederland. (Kieftenbeld, Ivens, Holla,Hiariej, Pedersen, Enevoldsen, Garcia) De speelstijl van FC Groningen is erg voorspelbaar. Tadic en Stenman worden voortdurend gezocht en vrijwel altijd op dezelfde manier. De rechterkant doet voor spek en bonen mee. De voorspelbaarheid en het aantal spelers van de FC dat eigenlijk net te licht is voor het nivo waar Groningen heen wil zijn twee behoorlijk grote problemen. Als het ook nog eens tegenzit en Groningen wordt onder druk gezet komen de beperkingen ook van de betere spelers aan het licht. Wat te denken van de zeer beperkte wendbaarheid van sterspeler Granqvist. Hij staat dit seizoen door knulligheid en deze beperking al aan de basis van drie tegengoals.

Groningen heeft echter ook een aantal spelers die kwalitatief wel goed zijn en de FC zouden kunnen helpen om boven zichzelf uit te stijgen. (Tadic, Luciano, Stenman en Matavz) Matavz is geblesseerd, Luciano hopeloos uit vorm en Tadic en Stenman zijn nu eenmaal geen spelers die de kar trekken als het moelijk wordt. Ook lopen er een aantal talanten rond waarvan Bacuna misschien we de grootste is. Een aantal spelers is geblesseerd, waaronder Matavz, Garcia en v/d Laak. Alle drie zouden bij Huistra in de basis staan en zijn belangrijk voor dit FC Groningen.

Groningen won wedstrijden. Met een complete selectie, met soms veel geluk en de beperkingen kwamen zo niet of minder aan het licht. Gevolg: het zelfvertrouwen groeit en de tegenstander gaat met knikkende knieën naar de Euroborg. De tegenstander benaderd Groningen anders. Dat voelt Groningen en bevestigd hun denken en verworven status.

Nu zijn er dus belangrijke spelers geblesseerd. De tik tegen Roda kwam hard aan. Tegen Feyenoord was duidelijk te ziendat ze die tik niet te boven waren. Er was angst in de ploeg geslopen. De angst werd bevestigd door de onluisterende 5-1 nederlaag.

Tegen Heracles werd er de eerste 30 minuten fris gevoetbald. Groningen kwam op 1-0 voor. Heracles wankelde en werd van het gras gespeeld. Groningen mistte een strafschop. De angst keerder terug. ( het zal niet weer..??) Op het moment dat de kansen die daarna evenwel volgen er niet ingaan volgde meer en meer verkramping bij de spelers.

Luciano is op dit moment het symbool van de angst dat in de ploeg is geslopen. Van een dappere redder is hij veranderd in een trillende grabbelaar. Heracles kreeg meer en meer vertrouwen. Het schudde de angst juist van zich af toen het zag dat Groningen niet deed wat het moest doen: goals maken en de Almeloers  knock out slaan. Hun vertrouwen groeide.

De wedstrijd kantelde in de hoofden. Toen heracles ook nog eens twee maal scoorde, dat vlak voor rust, uit de eerste chte kansen en ook daarbij ook nog eens vlak voor rust en binnen drie minuten (goals die voor het publiek uit de lucht kwamen vallen, maar ik zag het scenario zich al ontvouwen) werd dit door de Groningers ervaren als een mokerslag. Er was iets gebeurd in de groep. In de hoofden. Nu kwam het aan op mentale weerbaarheid. Ook daar zit een zwak punt bij de Groningers. Een ( ook mentaal sterke)  leider waar ze zelfvertrouwen uit kunnen ontlenen ontbreekt. Een type waarvan je denkt: oh, hij is er bij. Het komt vast nog wel goed. Zo iemand als Theo Janssen bij FC Twente.

Groningen kwam uit de kleedkamer zoals het er in ging. Als een aangeslagen hond. Verward en hopend op een bevlieging. Elkaar aankijkend wie de kar zal trekken. Heracles speelde vol vertrouwen. Was ontspannen in de passing, daar waar Bacuna zelfs een pass over 5 meter niet meer naar een speler met het zelfde shirt aan wist te spelen. Hij speelde het eerste half uur onbevangen, fris, dreigend en vol passie. Een ontspannen speler die ook nog bijna scoorde. De tweede helft speelde dit talent zoals de meeste Groningers, ver onder hun nivo. Het is bekend dat angst de mogelijkheden tot creatief denken sterk vernauwd. FC Groningen - Heracles brachten deze stelling met grote overtuiging in de praktijk.

Wanneer alle belangrijke spelers weer fit zijn en Groningen weer druk kan zetten op de tegenstander, het soms weer eens wat geluk heeft zal het zijn wedstrijden weer gaan winnen. Want alleen winst neemt de angst weg. Daarvoor hebben we Matavz in ieder geval nodig, want zonder goals geen overwinning. En zonder angst en gebruik makend van de angst van de tegenstander heeft FC Groningen genoeg kwaliteiten om het elke ploeg weer lastig  te maken. Zodat ploegen weer met knikkende knieën naar de Euroborg komen. Met terechte angst!