Amerikaanse RIVM nu ook lijn Maurice de Hond

Als verslaggever voor Media Totaal Roden ben ik dat wat bij ons bekend staat als de 'coronacrisis' gaan onderzoeken. Na aanleiding van besmettingen bij studenten en de reacties van de overheid hierop heb ik onlangs met een aantal studenten gesproken die me bezwoeren zich aan de 1.5 meter maatregelen te houden. Ik geloof ze, waarom zou ik ze niet geloven? En deze studenten wonen ook niet allemaal bij elkaar in een studentenhuis zodat ze daar elkaar massaal besmetten. Het gemak waarmee burgervader Schuiling en minister Hugo de Jonge als ook onze premier deze studenten zonder enig gedegen onderzoek in staat van beschuldiging stelt is zorgelijk en onrustbarend. Ze moeten hun verantwoording nemen, alsof ze dat niet doen. En erger nog: deze ferme beschuldiging leidt af van de werkelijke problematiek en dus van de oplossing. Want ondanks dat de studenten zich wél aan de maatregelen zeggen houden, werden er toch tientallen besmet. Bij meerdere korpsen.

Ze keek me aan, haar ogen leken wel een beetje rood omrand. Ze stapte net uit een grote zwarte Audi 80. Het was afgelopen dinsdag, in de parkeergarage van het UMC Groningen. Ik was zojuist de auto uitgestapt na het zoeken van een plaatsje onder het ziekenhuis. De mevrouw uit de Audi 80 ook maar parkeerde haar auto op een plaats die gemarkeerd was met grote zwarte tape. Om haar een boete te besparen maakte ik haar attent op de afrastering. Ze keek me vriendelijk aan, een dun glimlachje, maar wat ik in haar ogen zag, deed me schrikken. Wat zag ik? Haar blik deed me intuïtief besluiten door te vragen. Het leek of ze had gehuild.

Denk een beetje om elkaar.."

"Denk een beetje om elkaar." We herinneren ons allemaal nog de afsluitende zin van de historische persconferentie van onze minister president. Zelfs mijn buurman van Groen Links sloot Rutte in de armen.
Inmiddels zijn we een half jaar verder. Destijds had ik al een paar vragen en inmiddels zijn het er vooral meer geworden. Niet alleen aan de minister president, maar ook aan de politici.

Naast journalist ben ik weerkundige. Een van de belangrijkste voorwaarden voor een betrouwbare weersverwachting die uitkomt, is de analyse.
Klopt die niet, dan loopt de verwachting al op dag 1 uit de pas. En wat te denken van dag twee of nog verder vooruit, dag 10. Het zal u niet verwonderen dat er dan werkelijk helemaal niets meer van de verwachting klopt. Je kunt niet voortborduren op een onjuiste analyse. Het wordt een zootje en je raakt per dag meer van de waarheid en werkelijkheid af.

Velserbroek - Ze haalde, tot verwondering van het publiek, net de finale van de Voice Kids niet. Maar zette de zaal op stelten met haar vertolking van het liedje Zombie van The Cranberries. De snik in haar stem is inmiddels landelijk beroemd en ontwapende de jury. De 14 jarige Britney de Looff, want daar gaat het hier over vind het nog altijd jammer de finale net te hebben gemist. Stiekem had ze er een beetje op gehoopt maar het leven tijdens de Voice Kids was een soort sprookje. En niet voor iedereen weggelegd. "Het was niet alleen maar leuk, soms was het wachten echt heel lang en het gaat achter de schermen niet altijd zo leuk als er voor," verzuchten een paar vriendelijke maar ook een beetje ondeugende ogen.

Het is 10.30 als de deur in huize De Looff, in het verre Velserbroek open zwaait. "Oh, zijn jullie er nu al," klinkt het verschrikt uit de deuropening. "Ik had op 12.00 uur gerekend legt de moeder uit die nog druk bezig is het huis te stofzuigen." Het reisje uit Zuidhorn verliep voorspoedig en we arriveren dan ook eerder dan de planning. Dus wordt de stofzuiger snel opgeborgen en Britney onder de douche weggehaald.



Niet veel later horen we haar de trap af komen en stapt ze met nog natte haren de kamer in. Dit is haar dus. De meid die de hele studio op z’n kop zette met het liedje Zombie. Een tenger meisje met een levendige en vrolijke uitstraling. Vol energie en met een duidelijke eigen mening. Heerlijk!

Ze stroomde zes jaar later dan haar studiegenoten in bij de muziekschool. Komt uit Bulgarije, is 19 jaar, won dit jaar de eerste prijs tijdens het Prinses Christina Concours met haar optreden op het slagwerk en haar naam staat inmiddels al op een cd. Onlangs trad de studente tijdens het Peter de Grote festival in Groningen op met grote namen zoals the Youth Percussion Pool met Nata Tsvereli, Paul Komen, Tatiana Koleva en de slagwerkgroep van het Prins Claus Conservatorium. Kalina Vladovska lijkt een soort wonderkind.