Vorig jaar won ze het juniorsongfestival en inmiddels is het een idool van veel tieners. Het gaat hier over niemand minder dan: Femke! Haar grootste supporter, Esmeé zocht haar op, natuurlijk niet zonder haar broertje Owen die Femke inmiddels toch ook wel meer dan leuk vindt...Het werd een middag om nooit te vergeten!

Het is 6 oktober 2012. De finale van het juniorsongfestival. Veel kinderen zullen het zich nog kunnen herinneren. Het 'Tik Tak Tik' van Femke, de winnares en haar uitzinnige vreugde. Voor het jonge meisje werd de wereld daarna nooit meer het zelfde. 'Ik ga feesten tot diep in de avond' was haar eerste reactie. Opeens was daar de 12 jarige uit het Noord-Hollandse Tuitjenhorn landelijk nieuws. In eens wilden meisjes ook Femke zijn. En nog steeds duikt de vrolijke pre-puber op in allerlei programma's, kijkt ze niet meer op van een ontmoeting met Gerard Joling of Ilse de Lange. Femke is een beetje een bekende Nederlander geworden en je kunt eigenlijk alleen maar van haar houden. Helemaal wanneer je haar een keer zelf ontmoet hebt. Dat deden wij. En we namen de 12 jarige Esmeé en haar broertje Owen van 10 mee. Fans, echte fans, die al weken onrustig sliepen bij het idee hun idool te ontmoeten.
“Eigenlijk is er weinig veranderd, ik moet nog steeds naar boven als ik straf heb.”

Want, hoe is het nu met Femke vroegen wij ons af, ruim een half jaar na het daverende succes van 'Tik, tak, tik'? En dus begaven we ons naar Tuitjenhorn  waar we op een zaterdagmiddag in april te gast zijn bij de familie Meines. De deur wordt opengedaan door een kleine vrouwelijke spruit, wat het zusje van ons onderwerp blijkt te zijn. Ze nodigt ons uit binnen te komen en dat doen we dan maar, zij het wat aarzelend. Eenmaal binnen komt er nog zo'n kleine dreumes op ons af, wat het tweelingzusje blijkt te zijn. Maar dan gaat er een deur open en breekt het moment aan waar we op hebben gewacht. Grote, vriendelijke pretogen kijken door een nog veel grotere roze bril ons nieuwsgierig aan. Hier staat ze: Femke!! Een beetje verlegen begroet ze ons en Esmeé en Owen staan een beetje beduusd te kijken. Onder de indruk, niet helemaal wetend hoe te reageren. Wat moet je ook doen als je in eens oog in oog staat met je grote idool. Moeder Meines komt de kamer in en we weten direct waar Femke’s  vriendelijkheid vandaan komt, wat later toch weer onduidelijk wordt als de al even aardige vader zich ook nog bij het gezelschap voegt. Ze heeft het in ieder geval niet van een vreemde.

Het wordt een middag voor Esmeé en Owen om nooit te vergeten. "Ik zat gewoon naast Femke op de bank.' Esmeé kan het op de terugreis nog bijna niet geloven. De sfeer is open en vooral gemoedelijk. Alsof we wekelijks even bijkletsen.  Femke verteld honderd uit. Over de spanning tijdens de finale: 'Ik was ziek, maar dat komt door de spanning. En ik had ook nog last van mijn enkel. Eigenlijk ben ik altijd ziek voor een optreden,' schatert ze maar ik zet toch maar altijd door."


Door een roze bril is alles gewoon veel leuker.

Het blijkt dat niets menselijks Femke vreemd is. Ze heeft last van heimwee. "Tijdens de Europese finale moesten we in een hotel slapen. Dat wilde ik niet omdat ik dan bang was dat ik heimwee kreeg."Het bekend zijn vindt ze niet moeilijk. "Meer mensen groeten mij nu in het dorp en kennen me. Dat was wel even gek, maar daar ben ik ook alweer aan gewend."En dan met een ondeugende glimlach: "Zoveel is er ook weer niet veranderd, ik moet nog steeds naar boven als ik straf heb en mijn zusjes maken nog steeds ruzie met me." Lachende ogen kijken quasi onschuldig door de grote roze bril die ze maar eens weer heeft opgezet. Het absolute hoogtepunt volgt als Femke met haar vader het nieuwe liedje speciaal voor haar supporters uit Groningen zingt. De inmiddels ook aangeschoven manager vraagt nog wel uitdrukkelijk of we dit niet willen opnemen en ook niet naar buiten brengen. Dat belooft iedereen maar wat graag. Het is ontroerend. Vader en dochter. Dat het een bijzondere middag zou worden was wel duidelijk maar dat Femke zo aardig is en zelfs een privéoptreden geeft, dat overtreft alle verwachtingen van Esmeé en Owen die er op de lange terugreis naar Groningen niet over uitgesproken raken.


Femke trots met haar cadeautje, een prachtig FC Groningen-shirt

Na ruim twee uren aan de grote houten tafel in huize Meines te hebben gezeten wordt het zo langzamerhand tijd om weer eens te gaan. In de huiskamer laten de ouders nog een paar mooie foto’s zien van Femke met haar grote beker. Ineens is de kamer leeg. "Ik denk dat Femke Esmeé en Owen mee heeft genomen naar haar slaapkamer," grijst de moeder van Femke. Ze heeft gelijk. Even later komen de 'vrienden voor het leven' de kamer weer in. De gelukzalige lach op de gezichten maakt duidelijk dat er weer een onvergetelijk moment aan de toch al zo lange lijst is toegevoegd. “ We hebben de kleren gezien waarin Femke de finale won en haar haarstukje,” glimlacht Esmeé van oor tot oor vol trots. Femke heeft nog een verrassing voor haar jonge fans. Ze gaan naar huis met een heuse cd single van haar nieuwste nummer, 'Dan kies ik voor jou.' Voorzien van een handtekening en kusjes. De terugweg heeft dan ook een hoog 'Dan kies ik voor gehalte'.


Privé optreden! Femke zingt haar aller nieuwste liedje speciaal voor ons. Daar mogen we verder niets opver zeggen. Behalve dat het erg mooi is!

En natuurlijk zijn ook wij niet met lege handen gekomen. Esmeé wilde graag iets persoonlijks geven. 'Muziek is voor Femke belangrijk. Voor mij ook, maar ik wil iets geven wat voor mij belangrijk is.”  En dus sport Femke tegenwoordig in een heus FC Groningen shirt met op de rug nummer 1 en de opschrift van het winnende liedje, 'Tik, tak, tik.' Nu was het de beurt aan Femke om echt verrast te zijn. "Wauw, een echt FC Groningen shirt!" gilt ze bijna. 'Die kan ik aan doen bij sportdag en op vakantie in Bakkeveen!"
Femke, die alles heeft meegemaakt wat niemand van haar leeftijd meemaakt en de meeste mensen helemaal nooit zullen meemaken. Die Femke die zo oprecht blij is door dit cadeau. Zelfs voor een volwassen man een moment om nooit meer te vergeten. Ze trekt het shirt aan, gaat met Esmeé en Owen op de foto, zet het op haar internetsite en twittert het groen-witte nieuws de wereld in. "Maar nu eerst naar mijn buurman, die is AZ supporter.' En weg is Femke, in haar FC Groningen shirt.


Non-verbale communicatie.

Het onvermijdelijke moment. De familie zwaait ons uit tot we om de hoek zijn. In de auto is de sfeer uitzinnig. FC Groningen dat dan speelt verslaat Ado Den Haag ook nog eens met 2-1. Soms zit alles mee. Halverwege de reis wordt het rustiger. De vermoeidheid slaat toe. Esmeé en Owen kijken elkaar aan. 'Wat is ze aardig, hé'? Soms zijn vier woorden genoeg.
altijd het laatste nieuws over Femke? Klik dan snel op:  http://www.femkemeines.nl/